امام على عليه السلام:
اَلحَسودُ سَريعُ الوَثبَةِ، بَطى ءُ العَطفَةِ؛
حسود زود خشمگين مى شود و دير كينه از دلش مى رود.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 70، ص256، ح29

شهاب پاک‌نگر
تا حالا شده در یک جمعی که همه سن و سال‌شان از شما بیشتر است گیر افتاده باشید و هرکس می‌رسد، برای آنکه ثابت کند یکی دو پیراهن بیشتر پاره کرده، شما را نصیحت کند؟! حال این روزهای امانوئل مکرون، رئیس جمهوری جوان فرانسه، هم اینجوری است. هر کس از رؤسای جمهوری فعلی و قبلی جهان که می‌رسد، بعد از یک نصیحت حکیمانه، لپش را می‌کشد و می‌پرسد «راستی عمو جون کلاس چندی؟!» در آخر هم مثل همه افراد دنیا دیده، به او می‌گویند: «حرف این دکترا رو گوش نکن! آبلیمو عسل بخور، مشکل این جلیقه زردا حل می‌شه!» در یکی از همین نمونه‌ها «دکتر احمدی‌نژاد» رئیس جمهوری سابق و اهل دل کشورمان در توئیتر مکرون را نصیحت کرده بود که «آیا وظیفه دولت‌ها پاسخگویی به خواسته‌های شهروندان نیست؟ این تظاهر‌کنندگان هم شهروند هستند. به خواسته‌هایشان گوش کن و آنها را از طریق بهترین راه ممکن تأمین کن.» البته ما فکر می‌کنیم این کل توئیت معجزه هزاره سوم و چهارم و... نباشد و ایشان به‌خاطر محدودیت کاراکترهای توئیتر تنها بخشی از نصایح‌شان را منتشر کرده‌اند. با توجه به روحیه خاص دکتر احمدی‌نژاد، حدس می‌زنیم ادامه نصیحت‌های دکتر، به این شکل باشد:
امانوئل جان! هیچ وقت شهروندانی را که به تو اعتراض دارند مسخره نکن! گفتم که آنها هم شهروندن! یک وقت نیایی بگویی گرد و خاک و خس و خاشاک و این حرف‌ها هستند! من تو را خیلی دوست دارم و می‌دانم پسر خوبی هستی. سعی کن از اموال کشور و خودت مراقبت کنی، مخصوصاً دکل‌ها. این لامصب‌ها یک جوری هستند که زود گم می‌شوند. اگر هم آنها را گم کردی کشوی سوم کنار قاشق‌ چنگال‌ها را بگرد، شاید آنجا باشند.
مکرون عزیز! دولت الگوی شهروندانش است. مبارزه با فساد باید همیشه سرلوحه کارت باشد و هیچ وقت روابط را بر ضوابط ترجیح نده. سعی کن دولتت را با پاکدست‌ترین افراد ممکن بچینی تا اعتماد در جامعه موج بزند. در زمینه روابط بین‌الملل هم باید سعی کنی با کشورهای مطرح ارتباط برقرار کنی، یک جوری در سازمان‌ملل صحبت نکن که بقیه رؤسای جمهوری سالن را ترک کنند. فقط حواست به آن جزیره کوچک در غرب آفریقا باشد، این انگلیسی‌ها خیلی شیطون بلا هستند. راستی در مورد آن موضوعی که دایرکت داده بودی، باید بگویم که بهتر است بی‌خیالش شوی، آن داستان را متأسفانه لولو برده است! در ضمن، احترام به بزرگ‌تر واجب است، وقتی فالو کردم چرا بک نمی‌دهی؟!

بهروز غریب پور
کارگردان تئاتر
«ایران»: سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پیش از ظهر چهارشنبه بیست و یکم آذرماه با حضور در تئاتر شهر و در جمع هنرمندان نمایش کشور از فعالیت کارگاه‌های تئاتر فجر بازدید کرد. او در حاشیه این نشست در گفت‌وگو با ایسنا درباره «بولتن‌ساز‌ها» گفت: «بولتن سازی‌ها همیشه بوده و خواهد بود، اما بسیاری از سوءتفاهم‌ها در حوزه تئاتر با گفت‌و‌گو کمتر خواهد شد چرا که برای جامعه تئاتری اخلاق، عرف و قانون اهمیت دارد.» بهروز غریب‌پور کارگردان پیشکسوت در گفتار شفاهی زیر دیدگاه‌هایش را درباره سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان می‌کند.
تئاتر ما در سال‌های بعد انقلاب از حیث کمی رشد و توسعه بسیار زیادی داشت و از نظر تعداد اجرا‌ها، سالن‌ها، هنرمندان فعال این عرصه و... هرگز قابل مقایسه با سال‌های قبل انقلاب نیست و فضا به کلی متفاوت‌تر از شرایط دهه‌های پیشین است. این تعالی و تنوع و رشد و گسترش تئاتر در سال‌های بعد انقلاب هم دلایل متعددی دارد. از آن جمله که در سال‌های حکومت پهلوی دوم در ایران بسیاری از خانواده‌ها مخالف فعالیت فرزندانشان در عرصه سینما و تئاتر بودند و همچنین جمع زیادی از مردم با سالن‌های نمایش بیگانه بودند، اما بعد ازانقلاب شرایط تغییر کرد و اعتماد نسبت به این قسم فضا‌های هنری بیشتر شد. هیچ‌کس نمی‌تواند رشد و تنوع و تکثر را کتمان کند و اصلاً قد و قواره آن بسیار بلند بالا‌تر است؛ اما جریان‌ها و افرادی که نگاه واپس‌گرا و ایدئولوژیک دارند اصرار می‌کنند که با اعمال سختگیری‌ها و مانع‌تراشی و چالش‌های متعدد جلوی این رشد و تعالی را بگیرند و ایده‌های خودشان را به فضای تئاتر تحمیل کنند. 
این افراد و جریان‌ها از آنجایی که توان هضم و فهم این رشد و گسترش را ندارند و از طرفی با هنر بیگانه هستند و در عین حال خیلی مواقع نمی‌توانند از مسیر قانونی کارشان را پیش ببرند لذا سعی می‌کنند با بولتن‌سازی و از طریق بدنام کردن و لجن‌پراکنی هنرمندان و فعالان، هنر شریف نمایش را ناامید، منزوی، متواری و بیمار و خسته کنند و بی‌شک با تدبیر مقام‌های مسئول فرهنگی و اهالی فرهنگ می‌توان این اقدام‌ها را خنثی کرد.یکی از تمهید‌ها، بی‌شک گفت‌وگو و مفاهمه است. به اعتقاد من سخن سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر گفت‌وگو و تلاش برای رفع سوء‌تفاهم‌ها باور قلبی اوست، خاصه نظر به جایگاه علمی و فرهنگی‌ای که او دارد. 
باید با این اجتماع‌های کوچک حاشیه‌ساز و کسانی که در رسانه‌ها هدایت آنها را بر عهده دارند وارد گفت‌وگو شد و طیف معقول و دلسوز آنها را از شمار اندک لجوج واپسگرا جدا کرد و به جبهه فعالیت‌های فرهنگی دعوت کرد. آنچه سید عباس صالحی می‌گوید درست و دقیق است و نه تنها مقام‌های مسئول بلکه هنرمندان تئاتر هم باید برای گفت‌وگو با مخالفان و منتقدان این هنر شریف بکوشند و بی‌شک با دعوا و نزاع آنچه قربانی می‌شود فرهنگ و هنر است. من خاطرم هست برای اجرای «اپرای عاشورا» به شهر بابل رفته بودیم و کسانی ادعا می‌کردند امام جمعه شهر با موسیقی مخالف است و ما نگران بودیم او مانع اجرا نمایش شود، اما آنجا که رفتیم ایشان به تماشای «اپرای عاشورا» نشست و دیگران را هم به تماشای این اثر هنری دعوت کرد. از این‌رو نباید مبتنی بر پیشداور‌ی‌ها قضاوت کرد. منتقدان و مخالفان فرهنگ و هنر، خاصه هنر نمایش باید بپذیرند که این هنر از تعالی و رشد باز نمی‌ماند و به جای سنگ‌اندازی و مانع‌تراشی، آنها هم سعی کنند از طریق همین هنر دیدگاه و حرفشان را به دیگران منتقل کنند.

«ایران»: مراسمی به بهانه صدمین سالروز تولد سولژنیتسین، نویسنده روس تبار برنده نوبل ادبی، با نگاهی به زندگی حرفه‌ای او و همچنین محبوبیتی که از بعد سیاسی میان ساکنان شوروی سابق داشته، به میزبانی شهرکتاب و در پی مراودات فرهنگی این مؤسسه با مدیر انستیتو سولژنیتسین برگزار شد.
آلکساندر سولژنیتسین، نویسنده مشهوری است که به‌خاطر افشای جنایات استالین در قالب مخلوقات ادبی سال‌های بسیاری از زندگی‌اش را در تبعید گذراند. در اغلب رمان‌هایی که از او باقی مانده ردپای پررنگی از انتقاد این نویسنده مشهور روس به ندانم کاری‌های مقامات بالای شوروی سابق دیده می‌شود، اعتراضی که در نهایت به قیمت کوچ اجباری از زاگاهش انجامید.
در این مراسم که شامگاه سه‌شنبه با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و ادبیات برگزار شد به بهانه سالروز صدسالگی این نویسنده روسی، ادبیات مهاجرت هم از زاویه‌ای دیگر بررسی شد، سید حسین طباطبایی ضمن اشاره به اهمیت سولژنیتسین و آثار وی در گستره‌ ادبیات روسیه و جهان گفت:«نگاهی گذرا به زندگی پرفرازوفرود او، نشان از تحول و تطور شخصیت مردی دارد که در مقطعی پیام‌آور فروپاشی شوروی بود و در مقطعی دیگر منادی هویت و همبستگی روس‌ها.»  وی ضمن بررسی زندگی این نویسنده روس تبار در دوره‌های مختلف از اعزام سولژنیتسین به جنگ جهانی دوم هم سخنانی گفت و آن را مقطع مهمی در زندگی‌اش عنوان کرد، دوره‌ای که منجر به شکل‌گیری تفکرات سیاسی او و از سویی کسب بالاترین نشان جنگ برای سولژنیتسین شد. دوره‌ای که منجر به قرارگیری او در صف مخالفان استالین شد وسر آغاز دورانی شد که نقشی جدی در آفرینش و خلق آثار ادبی‌اش داشت. به گفته طباطبایی این نویسنده روس با اینکه سال 1970 موفق به کسب عنوان برنده نوبل ادبی می‌شود اما از حضوردر آن منع می‌شود چراکه دولت شوری اجازه خروجش را صادر نمی‌کند، کتاب «مجمع‌الجزایر گولاک» در همان سال‌ها منتشر شده و خشم حاکمیت را برمی افروزد و منجر به سلب تابعیت زادگاهش و اخراج از کشور می‌شود.هر چند که او در نهایت بعد از تجدید نظر حاکمیت شوروی به کشور بازمی گردد و حتی جایزه دولتی به او تعلق می‌گیرد. او سال 2008 بعد از دریافت جوایز مختلف چشم برزندگی می‌بندند.  علی اصغر محمدخانی، نویسنده و معاون فرهنگی شهرکتاب نیزدرباره سولژنیتسین گفت:«او مضامین متعددی چون صلح، دروغ، دوستی، نیکی و ارزش هنر را دستمایه قرار داده، بسیاری از آثارش به فارسی ترجمه شده‌اند. انستیتو سولژنیتسین از جمله مراکز فرهنگی روسیه است که طی این سال‌ها همکاری بسیاری با آنها داشته ایم، این انستیتو تأکید بسیاری برادبیات مهاجرت دارد از همین رو طی دیدار اخیرمان بحث پژوهش درخصوص ویژگی‌ها و مؤلفه‌های ادبیات مهاجرت روسیه و ایران طرح شد.»
آبتین گلکار، مترجم ادبیات روسی و استاد دانشگاه ضمن صحبت درباره «ادبیات اردوگاهی» و نقش سولژنیتسین در شکل‌گیری این نوع ادبی در گستره‌ ادبیات روس گفت:«سولژنیتسین با اتکا به باورهای مذهبی، تجربه‌‌اش از زندانی شدن را چندان منفی تلقی نمی‌کند و حتی آن را باعث رستگاری می‌داند. حال آنکه شالاموف، دیگر نویسنده روس هم دوره او به هیچ‌روی نمی‌تواند نکته‌ مثبتی در زندان بیابد و این رویکرد را بپذیرد. او حتی در نامه‌ای به سولژنیتسین از این می‌گوید که اردوگاه مدرسه‌ای سراسر منفی است.»
 شهرام همت‌زاده، استاد دانشگاه ضمن اشاره به گفته‌های سولژنیتسین، به شرح نظر او درباره‌ روسیه کنونی پرداخت و گفت:«وقتی در سال ۲۰۰۸ از او پرسیده شد: «نظر شما درباره روسیه امروزی چیست؟ و چقدر این کشور از آن‌چه شما برایش مبارزه کردید دور است و چقدر به آروزهایتان درباره‌ آن نزدیک است؟» پاسخ داد: «باید بگویم که خیلی خیلی دور است... هم از نظر ساختار دولت و هم از نظر وضعیت اجتماعی و هم وضعیت اقتصادی. روسیه در مناسبات بین‌المللی جایگاه و تأثیر خود را به دست آورده، ولی در مسائل داخلی از معیارهای اخلاقی که به آن نیازمندیم، خیلی دور است...».

محمود معتقدی
شاعر و منتقد ادبی
«ایران»: جشن پایانی چهارمین دوره جایزه شعر احمد شاملو، شامگاه چهارشنبه بیست و یکم آذر‌ماه همزمان با هشتاد و سومین زاد روز الف.بامداد در بنیاد موقوفات افشار برگزار شد. داوری مرحله اول این رویداد را کاظم کریمیان، محمود معتقدی و شهریار وقفی‌پور به عهده  داشتند و محمود نیکبخت، عبدالله کوثری، کاظم سادات اشکوری و محمدرضا پارسایار عهده دار داوری مرحله نهایی بودند. در مراسم پایانی چهارمین دوره جایزه شعر «شاملو» مجموعه شعر «خط سیاه، متروی لندن» سروده علیرضا آبیز به‌عنوان برگزیده معرفی شد. همچنین «اسفندیاری در چشم چپ» سروده آنا رضایی، «نامه‌هایی از کازابلانکا» سروده شهریار بزرگ‌مهر و «بی‌نظمی» سروده آرمین یوسفی به‌عنوان آثار شایسته قدردانی معرفی شدند.
 در چهارمین دوره جایزه احمد شاملو مسئولیت داوری آثار در مرحله اول را عهده‌دار شدم. آثار متعددی در سال 1396 منتشر شد که از این شمار یکصد و هشتاد عنوان کتاب به دبیرخانه چهارمین جایزه شعر احمد شاملو ارسال گردید. در بررسی‌های اولیه، ما سعی کردیم که فارغ از موقعیت و نام شاعر، اثر را مورد بررسی قرار دهیم وبر اساس مؤلفه‌های هستی‌‌شناسی و زیبایی‌شناختی و موتیف های خلاقانه، آنها را مورد ارزشیابی و داوری قرار دهیم. بر‌اساس 9 شاخصه تبیین شده از سوی دبیرخانه و شورای سیاستگذاری، آثار را بررسی کردیم. نکته قابل توجه در این دوره از فراخوان، تنوع و گستردگی آثار رسیده به این دبیرخانه بود. گفتنی‌ست 30 درصد از آثار دریافتی، سطح کیفی بالایی داشتند و حدود 40 درصد دارای منظر متوسط بودند و 30 درصد باقیمانده آثاری ضعیف و کم ارزش بودند. لازم به یاد‌آوری ست، فرآیند داوری در مرحله اول مبتنی بر یک مباحثه اقناعی بین داوران بود و بنا را بر این نگذاشتیم که هر اثری بیشترین رأی را در اختیار داشت به عنوان نامزد به مرحله بعدی راه پیدا کند؛ از این‌رو، جلسه‌های داوری ساعت‌ها طول می‌کشید و اصل بر گفت‌و‌گو و مفاهمه طرفین بود. نکته دیگر این‌که، در مجموع آن چیزی که در این دوره از جایزه شعر احمد شاملو، نشان می‌داد همانا وضعیت نشر کتاب‌های شعر به نسبت دو دهه پیش بود رو به ضعف و کاستی نهاده بود. انتظار می‌رود با اتخاذ تصمیم‌ها و سیاست‌هایی از سوی ناشران و فعالان چاپ ونشر در آینده شاهد افزایش کیفی شعر امروز باشیم.
نکته قابل توجه دیگر، در این تجربه، همانا، مشارکت و همکاری ناشران در ارائه آثار شاعران جوان، به دبیرخانه جایزه بوده است که به نظر می‌رسد به نسبت دوره‌های پیشین در این زمینه ناشران همکاری و مساعدت بیشتری داشتند. امید می‌رود شاعران راه‌ یافته به مرحله نهایی، با همتی بلند و کوششی بیشتر، در مسیر تعالی شعر و ادبیات معاصر فارسی کوشاتر عمل کنند. چرا که چشم‌انداز زبان وادبیات فارسی همواره در عرصه‌های گوناگون دارای پتانسیل و ظرفیت فراوانی بوده و هست. در این منظر، کارگزاران سیاست‌های فرهنگی جهت اعتلای هنر وفرهنگ نیا زمند آینده‌نگری بیشتر در زمینه ایجاد امکانات و فضای باز فرهنگی هستند. بویژه در حمایت از کشف استعداد‌های جوان و نو آوری‌ها و روز آمد بودن مقوله کتاب وکتابخوانی و توسعه ساخت‌مند در جهت بهره‌گیری جامعه اهل اندیشه وهنر، از فرصت‌های ادبی وفرهنگی از شرایط بهتری برخوردار باشند. توجه به خاستگاه جوانان در حوزه‌های فرهنگی، یک اولویت بهنگام را درپی دارد. لازم است به تجربه‌های فرهنگ‌های گوناگون توجه جدی‌تر به عمل آید. بخصوص نسبت به جوایز و جشنواره‌های مختلف ادب و هنر، همه زیر ساخت‌ها و صداهای فرهنگی و اجتماعی شنیده شود. شکی نیست در چنین فضاهایی نشاط جامعه در زمینه‌های مختلف، باعث تعالی و شکوهمندی شرایط اینجا واکنون می‌شود، برای پاسداری از یافته‌های فرهنگ و بزرگداشت اهالی فرهنگ، باید گام‌های جدی‌تری برداشته شود. دراین زمینه حضور جایزه شعر شاملو خود فرصتی‌ است برای ارج گذاری به زبان وادبیات این روز گار با همه دشواری‌هایی که وجود دارد. همین‌جا، جادارد از زحمات همه دوستان در دبیرخانه جایزه شعر شاملو، تشکر وقدردانی شود. گفتنی است 205 اثر به دبیرخانه این جایزه رسید که از این تعداد 168 اثر واجد شرایط بودند و 15 اثر نیز در نهایت به عنوان نامزد نهایی برگزیده شدند.

سی‌وسومین دوره جوایز سینمایی «گویا» موسوم به اسکار سینمای اسپانیا فهرست نامزدهای سال ۲۰۱۹ خود را اعلام کرد و فیلم «همه می‌دانند» ساخته اصغر فرهادی با ۸ نامزدی همراه با «قلمرو» ساخته «رودریگو سوروگوین» با ۱۳ نامزدی و «قهرمانان» به کارگردانی «خاویر فسر» با نامزدی در ۱۱ بخش، بیشترین تعداد نامزدی‌ها را در این رویداد سینمایی به خود اختصاص دادند. «همه می‌دانند» در شاخه‌های بهترین فیلم، کارگرانی و فیلمنامه اصلی (اصغر فرهادی)، ترانه‌ اصلی (خاویر لیمون)، بازیگر نقش اصلی مرد (خاویر باردم)، بازیگر نقش اصلی زن (پنه‌لوپه کروز)، بازیگر نقش مکمل مرد (ادوارد فرناندز) و بهترین تدوین (هایده صفی یاری) نامزد کسب جایزه از معتبرترین جایزه سینمایی کشور اسپانیا شده است. در شاخه بهترین فیلم جوایز «گویا» ۲۰۱۹ فیلم «همه می‌دانند» با فیلم‌های «قهرمانان» (خاویر فسر)، «کارمن و لولا» (آرنتا اِچوریا)، «قلمرو» (رودریگو سوروگوین) و «میان دو آب» (ایساکی لاکوئستا) نامزد کسب جایزه است و در بخش بهترین کارگردانی نیز فرهادی با کارگردانان فیلم‌های «قهرمانان»، «قلمرو» و «میان دو آب» برای کسب جایزه رقابت می‌کند در شاخه بهترین فیلمنامه اصلی نیز فیلم‌های «همه می‌دانند»، «قهرمانان»، «کارمن و لولا» و «قلمرو» نامزد کسب جایزه هستند.

یگانه خدامی
کاهش قیمت دلار دیروز هم ادامه پیدا کرد و بعد از مدت‌ها به قول اقتصادی‌ها در کانال 9 هزار تومانی مبادله شد. دلار به‌دلیل تأثیری که روی زندگی ایرانی‌ها دارد همیشه سوژه مورد علاقه مردم و بالطبع کاربران شبکه‌های اجتماعی است. کاهش قیمت دلار البته مثل افزایش آن آنچنان پر بحث و جدل نشد و خیلی کمتر از روزهایی که دلار هر ساعت بالاتر می‌رفت به آن پرداخته شد اما باز هم یکی از مهم‌ترین سوژه‌های روز گذشته فضای مجازی بود.
کاربرانی سعی می‌کردند این کاهش را تحلیل یا پیش‌بینی کنند که قیمت دلار به چند تومان می‌رسد و بعضی‌ها هم عکس‌های خیابان فروسی و مغازه‌های آن را بازنشر می‌کردند. اما بیشتر از همه کاربران درباره این می‌نوشتند که قیمت کالاهایی که با افزایش دلار سرسام آور شده بودند چرا کاهش پیدا نمی‌کند؟!
این واکنش‌های مجازی را بخوانید:«امروز صبح رفتم سوپر مارکت گفتم دلار کشیده پایین قیمت ها تغییری نکرده؟ صاف صاف توچشم من نگاه می‌کنه می‌گه ما با دلار کار نمی‌کنیم که، فقط وقتی میره بالا گرون می‌کنیم.»، «دلار جان تو چه حکمتی‌داری که بالا که میری قیمت‌ها بالا میرن پایین میایی قیمت ها بازم بالا می‌مونن؟!»، «این چه سیستمی هستش که دلار میاد پایین خودرو میره بالا؟»، «تا رب گوجه ارزون نشه باور نمی‌کنم دلار ارزون شده خط قرمز اقتصادی من رب گوجه است»، «چطور می‌تونن قیمت طلا و دلار رو بیارن پایین ولی قیمت خودرو، مرغ و مسکن... نمی‌تونن. آیا ما در مقابل دوربین مخفی قرار گرفتیم؟»، «یکی بیاد بگه دلار چه می‌گه آخه!»، «گفته می‌شه امروز محدوده میدان فردوسی شلوغ هست. یه عده می‌گن هجوم فروشندگان هست، یه عده هم می‌گن هجوم خریداران»، «می‌تونید دلار رو سرچ کنید و هرکسی رو که از پایین اومدن قیمتش ناراحته با خیال راحت بلاک بفرمایید.»

دیروز یک نفر دیگر از اعضای هیأت دولت به توئیتر پیوست؛ بیژن زنگنه، وزیر نفت. او دیروز ظهر توئیت زد:«برای ارتباط پویا و مؤثرتر با مخاطبان داخلی و خارجی به توئیتر آمدم.» و فعالیتش را در این شبکه اجتماعی آغاز کرد.
چهره‌های سیاسی حاضر در توئیتر از او استقبال کردند. مثل محمدجواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات که هم از او استقبال کرد و هم به این اشاره کرد که درخواست 6 عضو دولت و دو نماینده مجلس برای رفع فیلتر توئیتر به نتیجه نرسیده است:«جمع دوستان در توئیتر جمع است و هر روز جمع‌تر می‌شود، درخواست قانونی ۶وزیر و دو نماینده همچنان فاقد اقدام.» به قول توئیتری‌ها او در توئیتش به دادستانی هوایی زد! محمود صادقی نماینده مجلس هم نوشت:«آقای زنگنه اگر می‌خواهید ارتباطتان پویا و مؤثرتر باشد توصیه می‌کنم نگاهتان بالا به پایین نباشد؛ برخلاف برخی از مسئولان انتظار نداشته باشید فقط دیگران شما را فالو کنند و بیانیه هایتان را بخوانند. شما هم دیگران را فالو کنید. امتیاز شبکه اجتماعی مخصوصاً توئیتر دوسویه بودن آن است.»
توئیتری‌ها هم از زنگنه استقبال کردند و هم به او بابت مشکلاتی که در وزارت نفت وجود دارد تاختند. بعضی‌ها هم ویژگی‌های توئیتر را به او گوشزد کردند و حتی بابتش هشدار دادند. البته طبق معمول مهم‌ترین مسأله‌ای که به آن پرداختند و درباره‌اش نوشتند فیلترشکن و شوخی کردن درباره آن بود. اینکه وزیر با چه فیلترشکنی به توئیتر آمده است: «آقای زنگنه من فیلترشکنام یه روز درمیون کار می‌کنن. برای شما هم اینجوریه؟»، «مخاطبان داخلی دقیقاً باید از چه فیلترشکنی استفاده کنن که بتونن از این «ارتباط پویا و مؤثر» بهره ببرند، جناب زنگنه؟»، «ارتباط پویا و مؤثر فقط با شبکه‌های فیلتر شده اجتماعی خارجی!»، «امیدوارم تحملت بالا باشد»، «زنگنه اومد بچه‌ها نفتی نشین. ژنرال اومد.»